Slachtofferhulp; naar aard van de hulpverlening 2001-2006

Het CBS verzamelt in het kader van de statistieken over veiligheid gegevens over slachtoffers. In deze tabel wordt een overzicht gegeven van de vormen van hulpverlening die geboden wordt aan slachtoffers van misdrijven en verkeersongelukken. De gegevens zijn afkomstig van Slachtofferhulp Nederland. Dit is een landelijke stichting onderverdeeld in 13 regiokantoren en 75 bureaus. 1500 vrijwilligers en 250 beroepskrachten bieden praktische en juridische adviezen en emotionele steun. Slachtofferhulp Nederland heeft tot doel een eerste opvang en begeleiding te geven aan slachtoffers van misdrijven en verkeersongelukken. Naast de eerste opvang en begeleiding van slachtoffers zet Slachtofferhulp Nederland zich in voor de belangen van slachtoffers van misdrijven en verkeersongelukken in het algemeen. Slachtofferhulp geeft niet alleen ondersteuning aan slachtoffers, maar ook aan getuigen, betrokkenen, nabestaanden en veroorzakers.

Gegevens beschikbaar van 2001 tot en met 2006.

Status van de cijfers:
De cijfers over de jaren 2001 tot en met 2006 zijn definitief.

Wijzigingen per 31 maart 2017:
Geen, deze tabel is stopgezet.

Wanneer komen er nieuwe cijfers?
Niet meer van toepassing.

Reden stopzetten:
In januari 2007 is Slachtofferhulp Nederland (SHN) overgestapt op outputsturing. Dit betekent dat met het Ministerie van Justitie afspraken zijn gemaakt over de te leveren diensten van SHN. In de jaren voor 2007 werden alleen afspraken gemaakt over het aantal geholpen slachtoffers. Tot 2007 werd geregistreerd wat er is gebeurd, maar vanaf 2007 wordt geregistreerd welke dienst is aangeboden. Concreet betekent dit dat de drie hoofdcategorieën - te weten emotionele ondersteuning, juridische begeleiding en praktische dienstverlening - nog wel worden gebruikt, maar dat de onderverdeling naar activiteit die in het verleden bestond grotendeels is komen te vervallen.

Deze tabel wordt opgevolgd door Cliënten van Slachtofferhulp; type, delict, herkomst, leeftijd en geslacht, zie paragraaf 3.